|
Η ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ 1950
Πόσα τραγούδια έχουν γραφεί, για σε όμορφη πόλη της Αθήνας! Πόσους επαίνους έχεις δεχθεί, από ντόπιους και από ξένους! Πώς να ξεχάσω την εικόνα πού έχω για σε στα χρόνια του ‘50 Μετά τον πόλεμο στην τρυφερή μου νιότη, όταν η ειρήνη κι η ασφάλεια εγίνανε αλήθεια κι όλοι μαζί πιστέψαμε στο μέλλον και στο φώς!
Όλα ήταν ωραία και καλά, τα θαύματα και η επιτυχία προσιτά, στην πόλη σου την πανώρια του τότε και του τώρα. Με την πλούσια ιστορία της και τ’αμέτρητα μνημεία της, όπου τ’αγάλματα και τ’αρχαία κτίσματα παρέμεναν λευκά κι ανθεκτικά στο πέρασμα του χρόνου! Κι οι κίονες του Παρθενώνα περήφανοι κι ευθυτενείς, χωρίς εμφανή ραγίσματα, σκασίματα, και θρύμματα, κάτω από έναν ουρανό γαλανό και μια ατμόσφαιρα διαυγή κι εκστατική!
Και πόσα ακόμα μπορώ να πω, για σέ πόλη της Αθήνας στα χρόνια του ‘50; Για το χειμώνα σου, την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο σου! Την όμορφη θωριά και την κορμοστασιά σου!
Τις χειμωνιάτικες ημέρες σου, μ’έναν ήλιο με δόντια, τον αέρα σου τον κρύο έννοιωθα να μου γεμίζει το στήθος κουράγιο να μου δίνει κι όρεξη για ζήση! Στου σπιτιού μου την πήλινη σόμπα, εκούρνιαζα και γευόμουν την γλυκιά της ζέστη! Γοητευμένη έμενα, εμπρός στο σπινθήρισμα του αναμμένου ξύλου που γινόταν σιγά-σιγά στάχτη γκρι και καθαρή!
Κι όταν ερχόταν η άνοιξη, χαρά Θεού, οι ευωδιές κι η πλάση! Οι λεμονιές, οι πορτοκαλιές, μπουμπούκια γεμισμένες και μοσχομυριστές. Οι κήποι ολάνθιστοι κι οι αγροί να σφύζουν απ’τ’αγριολούλουδα. Δίνοντας όλα μαζί το μήνυμα πως η φύση κι η άνοιξη κάνουν καλό ζευγάρι! Καιρός για γάμους και χαρές, καιρός για πανηγύρια και γιορτές!
Κι ύστερα το καλοκαίρι έφτανε με βήμα γοργό, με τις ζεστές του μέρες και τις δροσερές του νύχτες, το αεράκι του βουνού και την θαλάσσια αύρα, το τραγούδι του τζιτζικιού και το βούισμα της μέλισσας, την ξαστεριά και τις καθάριες νύχτες που σου δείχνουν το δρόμο χωρίς αναλαμπές και φώς!
Και τέλος το φθινόπωρο, όταν ανοίγει ο ουρανός, που την γη δροσίζει και την λαμπρή πόλη καθαρίζει! Κι η ψιλή βροχή σαν πέφτει απαλά στο σώμα, παιχνίδι πάνω στο δέρμα σου και τραγούδι στο αυτί σου! Κι όταν ήμουνα παιδί και γλυκοχάραζε η αυγή, επήγαινα στο παράθυρο να ιδώ το διάβα του νερού που έτρεχε απ’ τις υδρορροές του διπλανού σπιτιού, όλα ενδείξεις πως γρήγορα θαρχόταν ο χειμώνας.
Και ποιά άλλη θύμηση έχω για σέ; Αχ ναι, τα σπίτια τα μοναχικά, πλούσια και φτωχικά, με κήπο κυκλωμένα, με τριαντάφυλλα και γιασεμιά τριγυρισμένα! Πόρτες ακλείδωτες, φόβος μηδέν για επίθεση και κλεψιά!
Αυτές είναι οι εικόνες μου απ’την πόλη της Αθήνας στα χρόνια του ‘50!
Αχ, φίλοι μου και τι δεν θάδινα, να ξαναβρισκόμουν για λίγα λεπτά στην όμορφη πόλη της Αθήνας του 1950, που έφυγε και δεν ξαναγυρίζει πια… |
|
Ποιήματa 4 |
|
Οι διαφορετικές εκφράσεις της ποίησης
Οι ελεγείες και τα ποιήματα, και τα δυο του νου δημιουργήματα, νιάζονται μόνο για μέτρο και ρυθμό, ομοιοκαταληξία και συμβολισμό, συνηχήσεις και κυματισμό. Οι αφορισμοί και οι ποιητικοί στοχασμοί ανθρώπινα προβλήματα ερευνούν, και γι αυτά λύσεις εφικτές ψάχνουν να βρούν. Felicity Mat |